Dapat kasi, tipong one week before, nagpakuha na ko ng gamot... pero hindi, nung dalawa na lang saka ko siya prinoblema... may maganda at matipid na solusyon sana... sa Bagiuo kukuha ng gamot imbes na sa Manila... pero nung pumunta yung pinsan ko, sinabi sa kanya na wala silang stock ng gamot... imposible sabi ng RITM... di pwede yun... tinatanong nila ano pangalan nung nagsabi na walang stock ng gamot... pero feeling ko, kaya sinabihan yung pinsan ko na walang stock kasi makulit na siya... eh kailangan daw yung pasyente na si ako, andun...
Nung tinawagan ko din si Bobby, yung NGO, yun din sabi niya... medyo stricto na daw sila ngayon, di na pwedeng magpakuha, kailangan nandun yung pasyente, kaya nga daw every three months na daw ang bigayan ng gamot ngayon. Pinapakiusapan ko sana kasi si Bobby kung pwede siya na lang muna kumuha and shipped dito sa Pangasinan... sasagotin ko na shipping... dun nga ako nasermonan na bakit now lang, dapat a week before maubos ang ARV dapat inaayos ko na ito.... di yung ngayon na ubos na at kailangan kailangan na... dinahilan ko ang pera... which is totoo naman... kapus na kapus ako sa pera... yung pagpapapunta ko sa pinsan ko sa Bagiuo, kinailangan ko isangla ang cellphone ko...
Sabi ni Bobby, tignan niya magagawa niya... he is not promising anything but he would do everything to get me the ARV...
Alex...
!
Alex...
!
No comments:
Post a Comment