350 ang pamasahe sa bus papunta sa Manila... wala na akong ARV nainom... at kung tatagal pa, baka madevelop ng resistance ang HIV... so back and fort, 700... 300 na lang matitira... pagkain't pamasahe ko pa... kapus na kapus ang isang libo... 10 na ng gabi...
Nagpasya akong sumipot ng alas-3 ng madaling araw. Binilin ko sa kapatid ko na first thing in the morning na dalhin ang laptop sa sanglaan, at ang pera, ideposit sa atm ko... ayaw nila akong payagan... pero wala silang magawa... di pwedeng kaming dalawang magkapatid ang pumunta... walang pera... di pwedeng yung kapatid ko lang at baka di ibigay yung gamot sa kanya... kaya ako ang pumunta... may baon na thermometer, 2 jacket, tubig, at isang banig ng paracetamol...
!
No comments:
Post a Comment